Atlantis....lift off!!!!

Nadat we gister naar Kennedy Space Center zijn geweest,om even te checken of de space shuttle Atlantis wel écht op d'r launch pad stond,

waren wij klaar voor " onze" missie; Mission STS-132!

Vandaag van het dan zover.....dé reden waarom we dit jaar naar Orlando zijn gegaan eigenlijk,de shuttle lancering van space shuttle Atlantis.

Eigenlijk toch wel een soort van droom,om dat nog eens bij te wonen,en zeker nu de " laatste ronde'' van het space shuttle programma is in gegaan.

Het zou dus niet alleen onze eerste lancering zijn,maar ook de laatste óóit,voor ons én voor space shuttle Atlantis.

Deze laatste kans wilde we dus eigenlijk niet voorbij laten gaan.

Nadat het ons helaas niet gelukt was om kaartjes voor de Nasa Causeway te bemachtigen,hadden we thuis al op internet gezocht naar waar we dan het beste konden kijken...dat zou bij de Space View Park in Titusville zijn,dus hoopte daar een plekje te kunnen bemachtigen.

Na het ontbijt besloten we dan ook maar zo snel mogelijk de kant van Titusville op te gaan,maar eigenlijk al halverwege de route werd het steeds drukker en drukker.

Met een kleine vertraging toch nog redelijk optijd in Titusville aangekomen en wonder boven wonder nog best snel een parkeerplek gevonden.

Toen op naar het Space View Park.

Nog even snel plassen,want als we éénmaal een goed plekje zouden hebben kwamen we daar de eerste uren nog niet vanaf.

De rij was echt gigantisch (zo'n 25 min.!!!!),maar het was zeker ergens goed voor,want terwijl Patrick daar in de rij stond,zag hij dat aan de andere kant van de Indian River,mensen aan de rivierkant zaten...een goed plekje voor ons dacht hij zo!

Wij al zigzaggend om de drukke menigte heen,door de bosjes,voorzichtig op de rotsblokjes van de rivierkant gestapt.

Wat schuifwerk met de kei-tjes,handdoekje erop en voila...een geweldige 1e rang zitplaats,met vrij uitzicht over de Indian River op de Launch Pad!!!!! Perfect gewoon!

Het wachten (ongeveer 3 uur) ging eigenlijk best snel.

Het weer was super,een dikke 30 graden met een lekker windje,en lucht werd steeds blauwer met steeds minder wolken.

Ging het dan écht allemaal lukken?!

Het werd steeds drukker bij het park en de rivier,mensen stonden zelf ín de rivier,en dat allemaal om dat unieke moment te beleven met z'n allen.....dat móest dus wel echt iets bijzonders zijn!

De menigte werd steeds meer uitgelaten en onrustig met het wegtikken van de minuten.

5 minuten voor de lancering maakten we ons gereed,camera's in de aanslag,afstellen,zorgen dat je zelf stabiel staat op die rotsblokjes.

De spanning neemt aardig toe,een heel gek gevoel laait op in je buik....nog even en het zou dan echt gebeuren.

5,4,3,2,1......grote witte wolken zien we aan de horizon verschijnen......een grote vlam.....een brok in je keel,jezelf beseffend dat dit wel iets héél bijzonders,unieks en spectaculairs is......

Joelende mensen....maar geen gebulder van motoren...toch?!

Ineens hoor je het dan toch....gebulder,gebrul,hoe noem je zoiets...maar we horen het!

Wat mooi,wat prachtig,wat een belevenis!!!!!

Met het kleiner worden van de shuttle en de vlam werd de "rookpluim" steeds langer,totdat het langer worden stopte.....

Zoals Patrick het noemde,zag je op dat moment de shuttle veranderen in een sterretje bij heldere hemel....steeds kleiner.

Het is echt niet beschrijven hoe mooi en bijzonder dit is.

3 minuten of zoiets,het lijkt niks,maar voor ons was het even echt of de wereld stil stond.

Met recht kun je stellen dat dit één van de meest bijzondere momenten van ons leven was....

Je zou zeggen " dit moet iedereen eigenlijk een keer meegemaakt en gezien hebben"......maar helaas,dat zal niet meer lukken.

Het was dus écht een "once in a lifetime experience"!!!! GEWELDIG!!!!!